Elektrificatie transport is niet te betalen

We zijn allemaal afhankelijk van transport. Elk bedrijf en burger heeft er iedere dag mee te maken. Bedrijven voor hun goederen, burgers die zich verplaatsen van het ene punt naar het andere. Transport is momenteel in de gevarenzone gekomen, want de overheid en de milieuclubs zijn bezig om het realisme uit het oog te verliezen en het wensdenken te laten profileren met deadlines. Bovendien vallen transport van goederen en mensen gemakkelijk ten prooi aan belastingverhogingen en onhaalbare kostprijzen.

Laat ik wat voorbeelden geven.
Een dieselvrachtwagen kost €110.000, een elektrische bijna €400.000 en een waterstofvrachtwagen €700.000. Banken en leasemaatschappijen gaan dit niet financieren, ondanks dat zij een aanzetsubsidie kunnen krijgen voor een klein transportbedrijf van €98.500 en voor een groot transportbedrijf ongeveer €48.500.

De subsidiepotten die er zijn voor elektrische vrachtwagens zijn een druppel op de gloeiende plaat. Banken en leasemaatschappijen gaan geen €400.000 euro financieren per elektrische vrachtwagen, want er is geen verdienmodel voor. Verladers en opdrachtgevers gaan de vrachtprijzen zeker niet verhogen omdat zij dit ook niet kunnen of willen betalen.

Gebrek aan stroom
Er is ook een enorm gebrek aan stroom voor de 140.000 vrachtwagens, negen miljoen personenauto’s, een miljoen bestelbussen, zeven miljoen huishoudens met warmtepompen, 700.000 voertuigen in de landbouw, 4000 binnenvaartschepen, 500.000 jachten en alle voertuigen in de bouw en de wegenbouw, zoals kranen. Een lichte kraan kost €250.000, op waterstof €1.000.000.

We hebben ook niet voldoende grondstoffen op de wereld aan lithium en kobalt voor de accu’s. China koopt de mijnen op in Congo, waar kinderen de delfstoffen naar boven halen.

Men stelt dat door de hogere productie van voertuigen de kostprijs zal zakken, maar dat valt te betwijfelen, want bijvoorbeeld DAF produceert 8% van zijn productie voor Nederland en 92% voor de rest van de wereld. In veel landen is elektrisch rijden helemaal onbetaalbaar. We leveren ons economisch uit aan China.

Ook gaat ons straatbeeld veranderen. Markten gaan verdwijnen, want de marktkooplui kunnen de dure elektrische busjes en vrachtwagens niet betalen. Van de verkoop van een pondje kaas of een stel sokken is dit onmogelijk. Ook de benzinepompen gaan verdwijnen uit de stad, want elektrische vrachtwagens mogen niet op de brandstofdepots komen wegens brandgevaar.

Dieselvrachtwagens wel, maar die mogen niet meer in de binnensteden komen. Benzinepompen kunnen dus niet meer beleverd worden.

Biobrandstof
Is er een oplossing? Wel degelijk: We moeten HVO100 gaan gebruiken als brandstof. Deze gehydrogeneerde plantaardige olie is 90% schoon. Het kan in iedere vrachtwagen en bij iedere benzinepomp getankt worden. Dat scheelt miljarden aan kosten.

De kilometerheffing voor vrachtwagens à vijftien cent per kilometer moet intussen ook betaald worden. Per vrachtwagen is dit gemiddeld €15.000 per jaar. De consument mag driemaal raden wie daar uiteindelijk voor opdraait.

Klaas de Waardt is voorzitter van VERN, brancheorganisatie voor kleine en middelgrote transportbedrijven