Weerstand

VERN schreef politici in Den Haag en Brussel over de oneerlijke concurrentie uit vooral Oost-Europese landen en de corruptie in die landen. Toen die brieven niet hielpen om de bewindslieden wakker te schudden, gingen wij bij hen op bezoek om ons verhaal te doen. De reactie: men wist ervan en aan een oplossing werd gewerkt. Na ons vertrek deden de dames en heren een plas en lieten alles voor wat het was.

Nu bespeuren we een ommekeer. Beloften worden omgezet in daden. In het nieuwe mobiliteitspakket van de Europese Commissie was de cabotage in Europa min of meer vrijgegeven. Tien West-Europese landen hebben zich fel verzet tegen het nieuwe Mobility Package. Met succes, want het mobiliteitspakket is definitief afgekeurd. De teleurstelling in de Oost-Europese landen was groot. De West-Europese transportbedrijven, vooral binnen het MKB, haalden opgelucht adem. VERN en vele andere organisaties die zich al jarenlang afzetten tegen het beleid van de EU, vierden feest. Langdurig protesteren helpt dus. De politiek kon onmogelijk doof blijven voor onze protesten.

Naast het Mobility Package is er momenteel veel ophef over het eenvoudig verkrijgen van valse documenten. VERN vond zo’n twintig websites die tegen betaling valse rijbewijzen, diploma’s, paspoorten en bankafschriften verstrekken. Ik vind het volstrekt belachelijk dat hiertegen niet wordt opgetreden. Code 95 heeft op deze manier geen enkele meerwaarde meer. Vanuit dit oogpunt heb ik tegen minister Van Nieuwenhuizen gezegd dat als zij de verkeersveiligheid wil bevorderen en de corruptie wil uitbannen en daar ook in Europees verband werk van maakt, zij kan rekenen op onze steun. Maar dat als zij kiest voor politieke correctheid en valse rijbewijzen blijft accepteren, de transportwereld zich tegen haar zal keren, waardoor het chauffeurstekort en de problemen die daarmee samenhangen uiteindelijk nog groter worden.
De vrachtwagenchauffeur van nu is niet meer de vrachtwagenchauffeur van dertig jaar geleden; de chauffeur van nu wil goede arbeidsomstandigheden en hij wil parttime kunnen werken. Dat zullen we moeten erkennen om meer aanwas van jonge chauffeurs te krijgen. We zullen een andere koers moeten gaan varen dan we nu doen. Dit is niet alleen een taak voor de transportsector maar ook voor verladers. Ook zal het salaris van de chauffeur omhoog moeten. Vroeger had je als vrachtwagenchauffeur een goed inkomen. Je moest er weliswaar hard voor werken, maar daar was de beloning ook naar.

De laatste tien jaar hebben vrachtwagenchauffeurs alleen maar geld ingeleverd. Zelfs inclusief nachttoeslag is het inkomen minimaal. Daarbij kent de chauffeur niet meer de vrijheid die het rijden op de wagen vroeger zo geliefd maakte. Door volgsystemen weten bazen en opdrachtgevers van minuut tot minuut waar de chauffeur is. Er zijn zelfs plannen om in de cabine een camera te plaatsen die gericht is op de chauffeur. Als dit doorgaat is er natuurlijk geen jongere meer die zich geroepen voelt om chauffeur te worden. Toen ik de bedenkers van dit belachelijke idee vroeg hoe zij het zouden vinden als er een camera op hun bureau geplaatst werd, was de wereld te klein.

Ik vraag me ook af waarom we niet de salarissen van chauffeurs en vrachtprijzen kunnen verhogen, maar wel de tol die wij betalen aan onze buurlanden kunnen doorberekenen in diezelfde vrachtprijzen.
Nederland wil op termijn tolheffing gaan invoeren van 15 cent per kilometer. Voor vrachtwagens komt dit neer op een bedrag van circa 10.000 tot 15.000 euro per jaar. Als we de vrachtprijzen nu al met dit bedrag verhogen, kunnen we transportbedrijven weer gezond krijgen en chauffeurs een fatsoenlijk salaris bieden. Daarmee wordt het beroep van vrachtwagenchauffeur ook weer aantrekkelijk voor jongeren. Het inzetten van gepensioneerde chauffeurs is een prima tijdelijke oplossing, maar om de transportsector ook in de toekomst stabiel te houden is een andere manier van denken nodig.